Kiezen voor wat voor jou klopt, is hoe we werkelijk geven.

Zondag was ik op een feestje,
waar een stel was met een kindje van één.

Relaxed.

Ze snapten de fuzz rondom kinderen niet.
Hun leven voelde gewoon nog hetzelfde.

Ik luisterde mee
en dacht alleen maar:
wat een compleet andere ervaring.

Mijn eerste kind zette mijn wereld op z’n kop.
Ik verloor mezelf — of beter:
het liet zien hoe ver ik mezelf al kwijt was.

Alles in mij stond continu aan.
Mijn lijf gespannen, mijn hoofd vol twijfel.
Ik wist niet wat ik met mezelf aan moest.

Alles behalve relaxed🙃

Voorheen kon ik altijd iets verzinnen.
Verhuizen. Nieuw werk. Een frisse start.
Iets veranderen aan de buitenkant,
zodat ik niet hoefde te voelen wat er vanbinnen knelde.

Maar nu kon dat niet.
Niet op dezelfde manier.
Ik had een baby, 24/7.
Ik kon niet weg, dus ook niet weg van wat ik voelde.

En toen ik daarin zo vastliep,
leerde ik: ik kon niet vluchten of oplossen.
Ik móest nu wel gaan voelen, blijven, aankijken.
Het was het begin van mezelf terugvinden.
Het leven gaf me iets waardoor ik wel diep móest gaan.

Dat werd mijn pad.
Mijn katalysator.
Terug naar mezelf.

Niet de volgende dag.
Maar in heel veel kleine stappen.

Andere ervaringen met hun kinderen triggert me niet meer zoals voorheen.
Want ik zie nu:
dit was precies wat ík nodig had om te groeien.

Waar ik me toen zo machteloos voelde,
zo vastzat,
zo slachtoffer,
snap ik nu waarom het moest gebeuren.

Ik dacht dat het mijn omstandigheden waren die me vastzetten.
Maar het was mijn hoofd dat me vasthield.
Het moederschap hielp mij te zien waar ik nog niet vrij was.

Het was een signaal.
Een uitnodiging om die (onbewuste) strijd in mezelf aan te kijken:
tussen wat ik diep vanbinnen voel en wil,
en verwachtingen waar ik nog aan probeerde te voldoen,
om goed genoeg gevonden te worden.

En dat is super ongemakkelijk.
Maar het is het onontkoombare proces
van breken met wat niet meer klopt.
En gaan voor wat wél waar is.
Meer van jou.
Meer jouw leven.

🦂

Ik deel dit omdat ik weet hoe het voelt als je middenin zo’n fase zit.
Misschien herken je jezelf hierin,
of misschien is jouw verhaal nu heel anders.

Wat ik je wil meegeven:
dat gevoel van ‘vastzitten’ ligt bijna altijd dieper dan het lijkt.

Als jij nu in zo’n fase zit,
waar alles zwaar voelt, en je niet weet hoe je verder moet,
weet dan: dit is geen eindpunt.
Maar een periode van loslaten,
voor een waarachtiger nieuw begin.

Nynke 🌿

Mijn focus ligt op langere trajecten; diep werk, afgestemd en naar de (energetische) kern. Maar in twee gevallen is één enkele afstemsessie precies wat je nodig hebt.

🏹Lees hier waarom.

Wil je samen onderzoeken of ik iets voor je kan betekenen?

🍵Let’s chat.